Gelecekte neler olacak belki de iyi ki öğrenemiyoruz. Böyle düşünüyorum ben artık.
İçimde bulutlar oradan oraya uçuşuyor.
Ve içimde küçük bir kız çocuğu.. Sanki ormanın içinde bir yerlerde..
Herkesi bir yana koştururken izliyor.
Tüm o yeşilliğin ortasında..
Hayatın bir stop düğmesi olduğunu görmüş olan herkes böyle hissediyor mudur?
Tüm bu gürültüde sanırım en çok aşka inanmak isterdim.
Manevi değil; maddesel aşka.
Bir nesneyi tüm kalbinle sevebilmeye.
Hırsla yanıp tutuşmaya.
Elde etme isteğinin gücüne..
Adamın birine aşık olmaya.
Planlar peşine düşmeye, kaleler inşa etmeye..
Birbirini av olarak görmeye, kendine egodan bir şato kurmaya.
Falan.
Ama benim,
İnandığım tek şey, bu tür her şeyin geçtiği.
Aynı kalamaz yani bence gerçekten çok saçma zaten.
Ama kalsa belki, bazı şeyler geçmese..
Bazı şeyler bir dağ olsa, dağ kadar güçlü ve kararlı dursa.
Bir yanım bahar bahçe..
"Bir gözüm doygundur yalan bakar,
Bir gözüm çocuktur bilmez."
Özdemir Asaf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder