Bahar

Sevgili günlük,

Bugün şans eseri sabahın köründe Asmalı Konak'ı izledim.

Bugüne kadar ki ennn sevdiğim dizi. Bilirsin.

Hem de ilk bölümüydü. Tam yemelik. 

Lisedeydim, dün gibi. 

Akademiye girme isteğiyle, herkes dershaneye ben atölyeye.

Onlar test çözer ben sanat tarihi okurdum dilediğim gibi.

Seramik okuyacaktım böyle çamurlar içinde.

Eller, tırnaklar kararmış, kalem lekeleri içinde.

Sesim de hafif çatlaktı. 

Bu ayrıntılar gelecek paragraf içindi.

Saçlarımdan mı resim yaptığımdan mı tepki veriş şeklimden mi sadece sesimden mi yoksa bambaşka bir şeyden mi bilmiyorum ama insanların beni Nurgül Yeşilçay'a; daha doğrusu Bahar'a benzettiği bir dönemdi. 

Benzettikleri, o karakterdi. 

Ay mervveee ne kadar bahara benziyorsun. Bahar aşağı bahar yukarı. 

Aklıma geldikçe hala gülümserim. Aslında benzemediğim bir kadına benzetiliyor oluşuma ve içten içe bu duruma nasıl mutlu oluşuma.

Zaman.