Tekrar yazabildiğime göre hele evden bahsedebildiğime göre içimde iyileşen bir yerler var demek ki artık bu konuda diye düşünmeye başladım bugün..
Yine de hala çok özlüyorum. Özellikle odamı..
Sanki koşup gitsem orada bulacakmışım da kokusunu yine içime çekebilecekmişim gibi..
İnsan böyle zamanlarda çok uzaklarda yaşayan akrabaları olsun istiyormuş biliyor musun sevgili okur?
Uçağa falan değil ama sanki otobüse binip saatlerce yola bakarsan geçecekmiş gibi geliyormuş.. Hani böyle yollarda arada bir karşına çıkan koyun sürülerini görünce istemsizce gülümsersin ya işte ondan olsun olsun istiyormuş..
Ama asla tatile gitmek gibi değil. Değil çünkü bu başka bir his.
Bu kaymayan bir zeminde, ne olacağını ve hep ne olduğunu bilebilme hissi.
Toprakla havanın birleştiği yere bakarken birden gökyüzünün pembeleştiğini görme hissi..
Yol akarken, yolun anılarına karışması gibi..
Ve sanki o otobüsten inince gideceğin yerden çok eminmişsin, hep tanırmışsın da uzun süredir gidememişsin gibi.. Büyük bir annenin dizine yatıp, saçlarını okşamasına izin verecekmişsin gibi.. Böyle kendi saçlarının mis kokusunu içine çeke.. Çünkü öyle olur hep ve gözünü araladığında masada senin için getirilmiş bir bardak ılık sütün lezzetini damağında hissediyormuşsun gibi..
Bahçedeki yaşlı tombik ağaca sarıldığın zamanları hatırlama hissi gibi.. Çocukluğun bilir bu ağaç nasıl önemliydi.. Gibi..
Sanki böyle bir ağacım hep varmış ve çimenlerine hep yatarmışım gibi.
Biliyorum bir yerlerde bu masal bir gerçek sevgili okur,
Ve sen bu gerçeğin hatrına sanki bana dönüşmüşsün gibi tadını çıkar o ılık sütün olur mu?
İçine çok azıcık bal da koymayı unutma,
çünkü hani az önce ben olmuştun ya,
Unuttun mu hemen?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder