Aksi halde bu saflığım başıma bela olacak bak söylemiştin dersiniz.
Ben her seferinde nasıl böyle olabilir ki bi insan diyebiliyorsam
Ve o insan denilenler bu denli yoldan çıkmış olabiliyorsa demek ki ben bir yerlerde ya bi yanlış ya da bi eksik yapıyorum.
En başta insana insan olduğu için güveniyorum ve ardından ben insanım ve kimsenin de gözünün yaşına bakmam bu yüzden diye bir çığlık duyuyorum.
Dünya yoz sevgili okur, dünya saçma.
Ve benim gibi çabalamak yerine al sen oyna, ben bu oyunu bırakırım o zamancılar için fazla girift.
Kadının en büyük düşmanı kadın derlerdi
Ve ben
İnanmazdım,
Yani başına gelmeyince, başına gelmez sanıyorsun ya
İşte hah tam da o.
Kalbinde hiç bir zaman büyümemiş bir kız çocuğu için bu tuhaf bizans oyunlarını anlamak zor, hatta olanaksız. Sadece tuhaf bir şekilde, izahı olmayan hatta tuhaftan da öte bir şekilde hissedebiliyorsun olan biteni. Bu nasıl oluyor ben de anlamıyorum ama inan hissedebiliyorsun.
Belki tüm sesleri susturup kalbini duyarak oluyor bu belki de kalbini temiz tutarak, inan bilmiyorum.
Sadece oluyor.
Çocuk kalbim düşünmek de hissetmek de istemiyor,
Sevgilimin omzuna yaslanıp güven içinde uyumak istiyor.
Hepsi bu.
Sevgilim,
Benim canım. ❤️
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder