Ah her seferinde diyorum ki kızım yürü şu kafanın dikine. Tek bir kişiye dahi sorma nedir nedendir nasıl olur diye. Ama yine yaptım. Yaptım ve aynı sonuca vardım. En doğrusu kendi bildiğinmiş dedim.
Sonra canım uzakları çekti. Çektim gittim. Yorulduğumdan değil. Yorduğumdan kendimi.
Kış gelsin. Şöyle kavurucu buz essin. Kırsın burnumuzu. Ve daha da dondurucu bir günde Bebek'e yürüyelim. Hohladıkça ağzımızdan dumanlar çıksın. Soğuktan ve ellerimizin donmasından başka bir şey düşünemeyelim. Belki bir yere atıp kendimizi birer bardak kahve isteyelim.
Masal dondurucu masmavi buz bir yerde sona erecek. 08.2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder