kapat ve şimdi aç bi daha..
Nasıl kuşlar havalandı bak masmavi gökyüzüne, etraf nasıl yemyeşil, ağaçlar nasıl mutlulukla beslenmiş ve kocaman olmuş o gövdeleri neredeyse sizin apartmanı geçmiş; dikkatli bak. Daha hava güze dönmediyse de pencerenin pervazına düşen yapraklar var; sanki sevinçle size gelmişler dinlenmeye..
sen öğrenmedin mi daha önce içini de dışını da cennet yapmayı; gözlerini çıkartıp yeniden takmayı? Baktıklarının aslında başka gözle bambaşka göründüğünü... hadi bir daha dikkatli bak... kokladığın havanın kokusu bile değişmiş... deniz bugün başka kokuyor; gece sanki yağmur atıştırmış da ıslak kumların kokusu mis gibi yayılmış etrafa; yutkun; hava her zamanki gibi mutedil ve neşeli. Aynı pencereden aynı sokağa milyonuncu kez bakmanın sevinci var kalbinde.
İnsan böyle anlarda birden durup farkediyor ne kadar şanslı olduğunu ya da şanslı hissetmek istediğini veya da şansın belki de bunların çok dışında uzaklarda bir yerlerde hiç bilmediğin bir coğrafyanın tanımadığın yüzlerinde görmeye çalıştığın bir nesne olduğunu.
Bugün hava deniz kokuyor.
Deniz; kalbimi ziyarete gelmiş.
Tuzunu getirmiş sürmem için.
Suyunu getirmiş silmem için.
Kokusunu getirmiş; kendimi evde hissetmem için.
Deniz; kalbimin ılığı, yaramın kabuğu, pasımın cilası, çocukluğumun şefkat dolu arkadaşı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder