25 Haziran 2013 Salı

Bitti.

Tüm sene uğraştığım bir şeyin bugün son günündeyim. Son demek de yersiz aslında biliyorum, geri gelecek önüme, daha düzelecek yerleri var bitmemiş henüz denecek. Ama yine de bugün son günü işte.
Bu tezi yazarken ne çok şey değişti hayatımda. Her şeyden önce tezin kendisi bin kere değişti. İsmi değişti, cismi değişti, içerik değişti, düzeni değişti, tümüyle elbette ben de değiştim.
Her şeyden önce kararsız kalmaya karar verişimden vazgeçtim. Bitirmemeye olan ısrarımdan vazgeçtim. Bir de şu konu olabilirmiş aslında iştahımdan vazgeçtim..
Onların yerine, vedalaşmayı seçtim. Yenisi başlayabilir ama bu bitsin artık dedim. Ne tez hocamı ne de beklentiye kapılan diğer insanları bekletmemeyi seçtim. Yoluma yürümeyi seçtim.

Hayatımda ne zaman kendime dönüp, yoluma yürümeye karar verdiysem; hep en huzurlu günlerimi yaşamışımdır.
Çevremdekiler bana dik kafalı dese de yaktığım gemilerle hep mutlu oldum. Bilirsiniz bu gibi durumlarda insanlar hep verdiğiniz kararın yanlış olduğu doğrultusunda sizi ikna etmeye ve aslında belki de bilinçsizce mutsuz etmeye çalışırlar.

Mutsuz olmayın. Kararlarınız yanlış dahi olsa size ait. Ve sırf size ait oldukları için bile sevilmeyi hak ediyorlar.
Bugün, bugün gerçekten de geri kalan hayatınızın ilk günü.
Bugün kendiniz için bir şey yapın. Yolunuzdan dönün, kendinize olan inadınızı kırın, keskin bir viraj alın mesela.
Bugün farkedin ki hayatın kırılmalarına izin vermezseniz kaskatı olup kalıyorsunuz.
En sevdiklerinizden kopabilmek bazen gerçekten iyidir. En sevdiğiniz giysiniz, tokanız, arkadaşınız, belki saçlarınız..
Bırakın, bırakın ki kendinize yer açılsın. Bırakın hayatın yeni getirilerine yer açılsın. Bırakın hayat istediği gibi bükülsün, aksın..

Ben bıraktım. Belki doktora için, belki sırf bana ait olan zamanı doldu diye, belki de sadece öyle olması gerektiği için kim bilir..
Bitti.

2 yorum: