Tüm hastalıkların psikolojik nedenlerden kaynaklı olduğunu biliyor muydunuz? Ben biliyordum ama iyice araştırmak istedim. Öyle şeyler çıktı ki kendim de inanamadım.
Ama bugün konumuz kalp olduğu için tüm şaşkınlık ifadelerimi ve neyin neyden kaynaklandığına dair oluşan yeni bilgilerimi kendime saklıyorum.
Konumuz kalp çünkü yarın çok sevdiğim yakın bir akrabam için tüm günü hastanede geçireceğim.
Okurken öğrendim ki kalp; sevildiğini iyice hissetmediğinde kendine problemler yaratıyormuş.
Demek ki onun kalbi aslında artık hiç sevilmediğini hissetmeye başlamış. Bundan sonra nasıl daha çok sevebilirim ki acaba diye düşünmeye başladım..? Onu ve diğer tüm insanlarımı. Hayatımdaki herkesi nasıl daha fazla sevebilirim? Böyle düşününce birden kalpler uçuşuyor etrafımda çizgi filmlerdeymişim gibi.
Ah pek romantik oldu farkındayım.
Yine de bana kalırsa insan en çok kendi sevmeli, kendi kalbini. Böyle pamuklara sara sara sevmeli hem de; tüm benliğini öpe öpe sevmeli. Sevgiyi tüm hücrelerine hissettirmeli deli gibi. Hücreler içerde hep birlikte zıplasınlar olmaz mı? Benimkilere ben öyle yapıyorum. Yaşasın Merve bizi çok seviyor diye bi bağırış çağırış yaşanıyor zaman zaman!
Hayır deli falan değilim.
Sadece hatırlatmak istedim:
Kalbinizden de, sizden de yalnızca bir tane var.
Ona iyi bakın. Kendinize..
Hep affedin. Hep gülümseyin. Bol bol sevgi dolu dualar edin.
Ve bir de sarılın.
Çekinmeyin evet, gidip sarılın. Vedalaşırken ya da yolda karşılaşınca, hatta bazen yeni tanışınca.
Tüm dünyanıza koskocaman sarılın.
Çünkü sarılmanın anlayamadığım büyülü karmaşık bir yanı var, derinlerinizde bir yere şifa veriyor.
Kalbinizi yeşertiyor.
Köpeğiniz varsa uykusuzluğa da iyi geliyor. Ama bu tamamen özel bir bilgi. Aramızda kalsın olmaz mı?? :):)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder