tag:blogger.com,1999:blog-49983994059098135832024-03-13T12:42:37.307-07:00Merve'nin yazılarımerve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.comBlogger213125tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-24886627228641389622022-07-25T14:39:00.001-07:002022-07-25T14:39:12.110-07:00Denize düşen, yılana sarılır <p> Kolumu çok kötü kırdım. Üstelik sağ. </p><p> </p><p>“Dua gibi, büyü gibi, ezberledim hasretini</p><p>Yarim İstanbul; gel öpeyim gerdanından…”</p>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-76664578016932329032021-01-18T04:25:00.005-08:002021-01-18T04:25:43.376-08:00Kardan adam<p> <span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Hani biz seninle, her kar yağdığında tüm Yeşilyurt’u baştan sona gezerdik ya; işte öyle Merve’cim. </span></p><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br /></div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Ellerin ve burnun üşürken hani kalbin sımsıcak olurdu. Hani kar küresinde gibiyiiiz diye bağırsın gelirdi de sadece gülümsemekle yetinirdin ya tam da öyle.</div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br /></div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Ayaklarında yün çoraplar ve başında kocaman bir bereyle soğuktan bembeyaz kesilirdin. Eve dönerken pastaneye uğramak ve taze çıkmış her şeyden almak isterdin. Çünkü buğulanan camın önünde çay içmek vardı ya; hatırladın değil mi? Evet öyle işte.</div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br /></div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Merve’cim biz seninle kar yağdığı günler sevinçten uyuyamazdık ve karanlık caddedeki sokak lambalarının ışığında, karların toz gibi uçuşunu izlerdik uzun saatler boyunca.</div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br /></div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Ve bazı geceler yağsın diye beklerken uyuyakalırdık. Sabah olduğunda üşüyen burnumuzla uyandıysak camdan bakmadan kar yağdığını anlardık. Bunları da unutmadın değil mi? </div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br /></div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Peki ya daha da küçükken, sıkıca giyinip balkonda kar topu oynayışlarımızı? Sokaklarda astronot gibi giydirilmiş o kırmızı tulumunla tüm o bembeyazlığın arasında çok şeker göründüğün o 1 yaşındaki resmini? Onu da hatırlıyorsun biliyorum.</div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br /></div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Üstümüze pudra şekeri serpiyorlar gibi görünüyoruz deyişlerini, babanın sergisine giderken tüm paltonun bembeyaz oluşunu, sokak kedilerine verilen yemeklerin donmuş olduğunu gördüğünde çok üzülüşümüzü, köpeklerin üzerine battaniye örtmek isteyişlerimizi, araba kullanırken tekerleklerin kaymaması için dualar ede ede o gün eve vardığımızı ve daha nicelerini hiç unutmuyorsun öyle değil mi? </div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Tüm o kar şarkılarını, kardan adam yapışlarımızı, bir de yanına geçip sarılarak poz verişlerimizi, ıslak eldivenleri, donan parmak uçlarını, üşümenin bir raddeden sonra hiç de şirin olmadığını ama yine de dayanamadığını hemen unutup sokağa geri koşmalarımızı...</div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br /></div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Bugün Deniz’e baktıkça tüm hissettiklerini, yaptırmak isteyip de yanından geçemediklerini...</div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;"><br /></div><div style="-webkit-text-size-adjust: auto;">Ah be Merve’cim. </div><br class="Apple-interchange-newline" style="-webkit-text-size-adjust: auto;" />merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-3861077828736901482018-07-19T13:57:00.001-07:002018-07-19T14:01:30.602-07:005<span style="text-decoration: -webkit-letterpress; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Sevgili Merve, ben beş yaşındaki halin.. woody woodpecker; bu çizgi filmi ne çok severdik.. Kanlı canlı, gürültülü, eğlenceli, içinden geldiği gibi olmayı unuttuğunda Woody'yi hatırla.. Biz seninle dondurmayı da çok severiz.. Babaannem o gün misafirliğe giderken dondurma alacağı zaman ille de panda şapkalı olanından deyişimizi; istemeyi ve istediğinde ısrar etmeyi unuttuğunda hatırla.. İlkokul 1. sınıfta kapıda annenin seni almaya gelmesini beklemek istemeyip; eve gitmek için yola çıktığımızı ve korkusuzca mutlu evimize vardığımızı; merdiven çıkarken ışıklar söndüğünde kapıyı açan teyzeden yardım istediğimizi; kendi yolunu bulabileceğini ve bunu yaparken yardım alabileceğini unuttuğunda hatırla.. Bende olan her şeyin sende olduğunu; uzun süre kullanmasan da sende durduğunu; gerektiğinde tekrar kullanabileceğini unutma.. </span> merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-15320042335473731592018-07-17T22:46:00.001-07:002021-01-18T04:27:01.410-08:00 Deniz<span style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">Hadi kapat gözlerini;</span><div><span style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;"> kapat ve şimdi aç bi daha..</span><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">Nasıl kuşlar havalandı bak masmavi gökyüzüne, etraf nasıl yemyeşil, ağaçlar nasıl mutlulukla beslenmiş ve kocaman olmuş o gövdeleri neredeyse sizin apartmanı geçmiş; dikkatli bak. Daha hava güze dönmediyse de pencerenin pervazına düşen yapraklar var; sanki sevinçle size gelmişler dinlenmeye.. </div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">sen öğrenmedin mi daha önce içini de dışını da cennet yapmayı; gözlerini çıkartıp yeniden takmayı? Baktıklarının aslında başka gözle bambaşka göründüğünü... hadi bir daha dikkatli bak... kokladığın havanın kokusu bile değişmiş... deniz bugün başka kokuyor; gece sanki yağmur atıştırmış da ıslak kumların kokusu mis gibi yayılmış etrafa; yutkun; hava her zamanki gibi mutedil ve neşeli. Aynı pencereden aynı sokağa milyonuncu kez bakmanın sevinci var kalbinde.</div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;"> İnsan böyle anlarda birden durup farkediyor ne kadar şanslı olduğunu ya da şanslı hissetmek istediğini veya da şansın belki de bunların çok dışında uzaklarda bir yerlerde hiç bilmediğin bir coğrafyanın tanımadığın yüzlerinde görmeye çalıştığın bir nesne olduğunu.</div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;"> </div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">Bugün hava deniz kokuyor.</div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">Deniz; kalbimi ziyarete gelmiş. </div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">Tuzunu getirmiş sürmem için. </div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">Suyunu getirmiş silmem için. </div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">Kokusunu getirmiş; kendimi evde hissetmem için.</div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;">Deniz; kalbimin ılığı, yaramın kabuğu, pasımın cilası, çocukluğumun şefkat dolu arkadaşı... </div><div style="caret-color: rgb(69, 69, 69); color: rgb(69, 69, 69); font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px; text-decoration: -webkit-letterpress;"><br></div> </div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-63793058599826899522017-12-17T16:06:00.003-08:002017-12-17T16:06:20.078-08:00İstanbul Yapmak istediğim çok şey kaldı. Ve yine de yapamıyorum. Zira yaparsam biliyorum bu bir vedalaşma olacak. ki vedalar öyle yazıldığı kadar basit olamıyor işte ne yazık ki sevgili okur.. ama bugün bir bardak aldım kendime. Üzerinde kocaman İSTANBUL yazan bir bardak.. canım istanbulmerve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-66166318967247887792017-07-27T16:33:00.001-07:002017-07-27T16:33:49.492-07:00Geçmiş zaman olur ki<span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Bugün 18 aralık 2015.</span><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Çok şükür ki bugün de hastaneye gidecek bir sebebimiz var. Ya olmasaydı?</span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">İnsan sebebine sımsıkı bağlanıyor değil mi bazen? Çok şükür diyor, o burada.</span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Fakat sen ve ben, sevgili okur,</span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Sen ve ben şüphesiz ki hastane kelimesinden aynı şeyi anlamıyoruz. Anılarımız çünkü bambaşka. Hayatlarımız başka akmış. </span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Acıdan üzüntüden ve hatta melankoliden depresyondan bahsediyorsun.</span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Oysa acıyla ilgili hiç bir şey bildiğin yok. </span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Üzüntü ve kederi bir insan yüzünde okumadığın için, bunları başka şeylerde bile isteye araman bundan..</span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Ah sevgili okur, hayatı sevmek için bunca nedenin varken, karanlığa bakmanı anlamak istemiyorum bu yüzden, anlasam da anlamak istemiyorum.</span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Bugün evinde çocuğuyla ya da başka en sevdikleriyle oturup hayattan söylenip şikayet eden bütün insanların yerinde olmanın, olabilmenin aslında ne kadar aranan, ne kadar saklanası bir şey olduğunu anlatmaya çalışmak istemediğim gibi.</span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><br></span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Yumuşamak ve anlamak için bunlar gerekliymiş,</span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Öyleyse eyvallah,</span></div><div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Vesselam.</span></div><div style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-41895986539288333062017-07-22T15:14:00.001-07:002017-07-22T15:14:45.021-07:00KoşDurma Merve,<div>Durursan düşecekmişsin gibi oluyor;</div><div>Durma ve hatta mümkünse koş.</div><div><br></div><div>Durunca düşünecek, düşününce bulacak, bulunca kaçacak gibi oluyor insan.</div><div><br></div><div>Sen hep koş. </div><div>Hayatın bağırtılarını duymamak için, başkalarının seslerini duymamak için;</div><div>Bazen de kalbini susturmak için;</div><div>Koş. </div><div><br></div><div><br></div><div><br></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-24621086980391970862017-07-14T09:46:00.001-07:002017-07-14T09:48:17.302-07:00Kanatlarımİnanır mısın sevgili okur bazen sadece dedikodu yapan bir kaç kadının yakınında bir yerlerde kaybolmak istiyorum.<div><br></div><div>Ne onlara katılayım, ne yanıt vermem gereksin ne de bahsettikleri kişileri tanıyor olayım. Çünkü bilen bilir katılmayı pek sevmem. Yorumda bulunmayı. Diğer tarafa hak verince anlatan tarafından bıdı bıdıya maruz kalmayı falan. Hiç sevmem.</div><div><br></div><div>Sadece dinlemek. Öylesine sudan şeylerin varlığı içinde ve buna takıldıkları o anlarda kaybolmak benim demek istediğim.</div><div><br></div><div>Sanki her şey, tüm gerçeklik bir yana kaybolmuş da o an tüm sorun şunun ona böyle demesi yüzünden diğerinin ne düşünüğünü ötekine aktarması olmuş. </div><div><br></div><div>Ne zaman kendimi çok üzgün hissetsem bu hissin içine yayılıp rahatlamaya çalışırım.</div><div>İnsanlara, insanların gerçekliklerine, gerçekten acı sandığı şeylere, öfkelerine ve diğer bir çok şeylerine tanık olmak isterim.</div><div><br></div><div>Kitaplarda kaybolmayı sevişim de belki bu yüzdendir. Kendinden uzaklaşmayı öğrettiği için.</div><div><br></div><div>Zira insan kendine ve hislerine uzaktan bakabilmeyi öğrendiği ölçüde özgürleşiyor bana kalırsa.</div><div><br></div><div>O herkesin göremediği kanatlarını çıkarabiliyor usulca.</div><div>Ve uçuyor dilediği yöne, sanki hiç dönmeyecekmiş gibi.</div><div><br></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-5247186018959653292017-02-04T16:45:00.001-08:002017-02-04T16:45:59.053-08:00İnanGüçlülükten falan değil. Gerçekten iyiye inandığın için mutlu ol ve mutlulukla gülümse♥️ eskisi gibi, negatife geçit verme♥️🙏🏻♥️🙏🏻♥️🙏🏻♥️merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-86237741598368261632017-02-04T00:43:00.001-08:002017-02-04T00:44:47.966-08:00Elinde olsaHastanedeyken hep şey diye düşünürdüm:<div><br></div><div>Tamam biz şimdi burdayız ama bazıları doğumda, hatta belki tam da şu an bi sevinç kahkahası patladı. Ya da gözler dolu dolu oldu ilk karşılaşmanın verdiği şaşkınlıkla..</div><div><br></div><div>Bazıları düğünde, en mutlu günümüz diye bağırıyor. Halay çekerken topuklu ayakkabısı sıkıyor bir kadının, kocaman derde dönüşüyor bu durum, ah diyor bunu buldum giyecek. Erkekler gülüyor, kadınlar gülüyor, çocuklar koşuyor..</div><div><br></div><div>Bazıları işten çıkmış şu saatte. Kaç gündür duş alamamış eve gittiği halde, çok yorgunmuş çünkü. Karısını görememiş, çocuğunun saçı kesilirken gülümseyememiş.</div><div><br></div><div>Hayat işte sevgili okur. Kimileri doğumda, kimileri düğünde kimileri hala çalışıyor, kimileriyse doktorun ağzından çıkacak 2 kelime için öylece camdan dışarı bakıyor..</div><div><br></div><div>Rüzgara dönünce yüzünü insan, gülümsüyor işte, elinde olmadan en gülümsemeyeceği şeylere bile.</div><div><br></div><div>Elinde olsa..</div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-45149476204903832132017-01-31T15:07:00.001-08:002017-01-31T15:16:20.337-08:00Emri olurHiç değil.<div><br></div><div>Vazgeçmenin, bırakıp gitmenin sırası hiç değil.</div><div>Dalga geldi. Devasa görünen bir dalga hem de, öyle ki denizin tatlı maviliğini alıp götürmüş lacivertten de koyu simsiyah etmiş. Yüzmeye çalışmak değil, karaya varmanın peşine düşmek hiç değil, hele hele debelenip çırpınmak mı? Asla. </div><div><br></div><div>Tek gereken yüzeyde kalabilmek. </div><div>Öyle ki sadece yüzeyde kalabilirsen yaşayacağını bilirmişçesine. Çırpınırsan batacağına eminmişçesine.</div><div>Karayı ararken yönünü tümden kaybedebilirmişçesine..</div><div>Sadece yüzeyde kalmak, tek ihtiyacın olan.</div><div><br></div><div>İnsan bazen kendi duygularıyla arasına kocaman kalın bir duvar örebilmeli, örebilmeli ki çırpınmasın boş yere.</div><div><br></div><div>En sevdiğim dondurmayı düşünüyorum şimdi mesela ben. Hani şu yoğurtlu olanı evet. Yanına fıstık ezmesi, browni, çilek falan da koydurmuşum.</div><div>Sessiz sedasız bir köşede dalganın geçmesini bekliyorum. Beni yutmadan, alıp bir balığın öğle yemeği yapmadan, gökyüzüne kaldırıp en yüksekten beton gibi sert suya bırakmadan..</div><div><br></div><div>İstiyorum ki dalga beni görmezden gelsin.. Ben kenarda dondurmamı yiyorum. </div><div>Benim bir bildiğim var sevgili okur. </div><div>Benim bir sevdiğim var.</div><div><br></div><div>İnsan sevince vermek istemiyor işte ama tasavvuf diyor ki verin gitsin.</div><div>Sevmeyin diyor, kalbiniz paslı bir bıçakla oyuluyormuş gibi hissetmezsiniz böylesine çok sevmezseniz diyor.</div><div>Zaten senin değil, bırak diyor. Sahibi bilir diyor sevgili okur, sen sadece bir evlatsın diyor.</div><div><br></div><div>Derin bir nefes aldı kalbimde bir kız çocuğu az önce. "Dile kolaymış merve, söyle onlara bunu aynen böyle söyle" dedi bana.</div><div>Ben de ona dedim ki keşke tüm dünyayla kucaklayabilsem seni ve vermesem kimseni kimseye..</div><div><br></div><div>Kucaklayabilsem ve desem ki; ben yanındayım, korkma, hepsi geçecek.</div><div>Hepsi geçecek sevgili okur,</div><div>Hepsi</div><div>Geçecek.</div><div><br></div><div><i>"Gülümse, hadi gülümse</i></div><div><i>Bulutlar gitsin.."</i> </div><div><br></div><div><br></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-65891753209866290252017-01-23T15:49:00.001-08:002017-01-23T15:49:49.893-08:00TeşekkürKalbimde bir umut,<div>Her şeyin iyi olacağına dair..</div><div><br></div><div>Sanki en güzel sözleri duymuş gibi mutlulukla şükrediyor gibi Allah'a,</div><div>Kalpten şükürler olsun her şey için..</div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-61941813466624158592017-01-08T11:31:00.001-08:002017-01-08T16:47:44.580-08:00Kek dilimiŞifa nedir sevgili okur? <div>Yarayı kaşımak mı? Yaranın iyileşmesini engellemek mi? Yaradan akan kanları seyredip ölmeyi beklemek mi? Yaradan sürekli şikayet edip onun iyileşebileceğine asla inanamamak mı? Eşe dosta yaram var diye anlatıp sana acımalarını sağlamak mı ya da tam tersi eşten dosttan yaranı saklayıp gören olursa acıyacaklarını sanmak mı? Yarayı marangoza anlatıp çözüm aramak mı yoksa veya yaraya tuz basmak mı? Görmezlikten gelmek mi? Sürekli oraya bakmak mı?</div><div><br></div><div>Nedir okurum söyle şifa nedir? Nerede bulunur? <br><div><br></div><div>Mesela a<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">cını öfkeni zehirli bir dille kusmak? Sana dokunan kim varsa hızla yakmak? Kalp kırmak? </span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Bunlar iyi eder mi seni? Dokunur mu ruhuna? Başkalarını üzünce geçiyor mu gerçekten, elindeki diğer sağlamları bozunca hafifliyor mu ruhun?</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Söyle, mutsuzluğunu bulaştırmak şifa veriyor mu gerçekten?</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">İtiraf et, vermiyor de.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Ama hayır o eski yöntemler güvende hissettiriyor değil mi?</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Hep yaptığın usulle yapmak, hep yürüdüğün yoldan bir daha geçmek, çözüm olmadığını bilsen bile yine ısrarla hep aynı kelimeleri sarfetmek ve kendini bir kurban sanmak itiraf et garip bir huzursuz huzur veriyor kalbine. Hastalığımla mutluyum, kim içecek şimdi o tadı kötü ilacı diyorsun içinden.</span></div><div><br></div><div>Yoksa görüyorsun biliyorsun bal gibi, bu yaptıkların kendini olduğundan daha da kötü bir noktada görmeni sağladığını.. Olduğundan bitap. Olduğundan güçsüz.</div><div><br></div><div>Hatta belki acınası, yok yok evet tam anlamıyla acınası. Çünkü neden sen de bilmiyorsun ama kendine acımak hoşuna gidiyor.</div><div><br></div><div><br></div><div>Eski insanlar böyle çaresiz dönemlerinde, hayat onları cezalandırmasın artık diye, birini seçer kurban verirlermiş tanrı diye inandıklarına.</div><div>Elleriyle seçip, bir güzel bağlayıp diri diri yakar ve yakarken de soğukkanlılıkla izlerlerlermiş. Çözüm olmazmış bu ama yine de yaparlarmış neden biliyor musun? </div><div><br></div><div>Çünkü hep böyle yaparlarmış da ondan, hep ve aynı şekilde.</div><div>Hep ve aynı şekilde.</div><div>Hep ve </div><div>Aynı şekilde.</div><div><br></div><div><br></div><div>Sen dünyaya nasıl bakarsan, o da sana öyle bakarmış.</div><div>Hep hatırla bunu.</div><div>Gülümse dünyaya, o da sana gülümseyecek hemen,</div><div>Ağlarsan o da ağlar, unutma.</div><div><br></div><div><br></div><div>Keşke kırabilsem, kırabilsem o kalbinin etrafını saran pis kokuşmuş tortuyu, </div><div>Kırabilsem de versem ellerine kalbini, aslında nasıl da yumuşacık olduğunu hatırlatsam sana,</div><div>Çevrendeki herkesin de böyle işte bak diyebilsem..</div><div><br></div><div>Biliyorum hep kendin, sen, öncelikli olmak istiyorsun ama işte çevrendeki tüm kalpler istiyor bunu birbirinden hep habersiz diyebilsem..</div><div><br></div><div>Bunlardan da öte, demekten falan işte hep öte,</div><div>Sana duyurabilsem..</div><div><br></div><div>Sadece senin kalbin kanamıyor sevgili okur,</div><div>Dikkatli bakarsan herkes yanına yöresine pamuk bastırmış bekliyor kanı dursun diye,</div><div><br></div><div>Sen böyle yaptıkça,</div><div>Yaraya yara ekledikçe, </div><div>Düşünmeden yırttıkça, yırtıkları açtıkça..</div><div><br></div><div>Zehir sızıyor içeriye, yaşama olan bağların gevşiyor. </div><div>Sıcacık fincanında mis kokulu çaylar soğuyor.</div><div>Bir dilim kek taş oluyor, </div><div>yutulmuyor. </div><div><br></div><div><br></div><div><br></div></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-51424259872809756472016-09-14T15:13:00.001-07:002016-09-14T15:13:19.104-07:00Aşk<p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Bugün zeki müren dinleye dinleye karşılıksız aşka düşsem de dert deryasında yüzsem kıvamına geldim sonunda. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Şaka şaka sevgilimi kızdırmayalım. ;)</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Ama yani arkadaş,</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">O nasıl içli şarkılar, o nasıl içi yanmışlık. Kavrulmuşluk, köze dönmek ve üzeri yani.</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Düşünürken araştırırken bu durumun içlerinde bir yerlerinde bir şeyler öğrendim, eh pek tabii sizinle de paylaşmak istedim. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">İnsanın asla sahip olamayacağı bir kişiyi/nesneyi tutkuyla sevmesi; geçmişteki depresif ya da çok kaygılı annenin normal haline özlemiymiş aslında. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Efendimm, </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Kayıp obje imiş bu özlediği anlamlandırdamadığı hissettiği yoksunluğunun adı da. Annenin yani, kayıp, çünkü aslında.. var olmasına var da duygusal açıdan tam olarak yok. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Anne önemli. Çünkü çocuk ömrünün kalanında diyor ki: anne senin sevgin ulaşılmazlık demek ve anne senin sevgine ihtiyacım var. O zaman annemin sevgisini ulaşılmazlıklarda hissedebilirim ya da bunu sanarım.</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Yani onu terkeden ya da reddeden kişiye takıntılı bir biçimde aşk duymak aslında erişilemez/kayıp anneye olan özlem girdabında kişinin aylarca/yıllarca yüzmesinden başka bir şey değilmiş. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Bu durumda kişi kendini kendi takıntılı aşkında boğulmuş bir kurbana dönüştürürken sadakati daha da artıyor. Reddedildikçe ya da aldatıldıkça kayıp objeye duyulan bağ da derinleşiyor</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Kemal Sayar bu konuda "kronik sadakatsizlik ve obsesif aşk, erken bağlanma bozuklukları temeline dayanan, özünde, kemikleşmiş deruni boşluğu yaşamaktan kaçınmak için kullanılan defansif manevralardır. Bu tip obsesyonlarda afişe edilen tutku, çocukluk döneminin kayıp annesine duyulan bilinçdışı bir özlem ve bu kaybı kabullenmedeki yetersizlik tarafından tetiklenmektedir: kayıp objeyi kompulsif, gereğinden fazla bir arayış." </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">..</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">"Kişi objeye karşı tiryakilik yaratan bir özlem içindedir ve obje psikolojik olarak kişiyi tüketir. Bu sapkınlık, ihanet ve daimi kovalama serüvenine hem kurban hem de aldatan iştirak eder, her biri diğerini doyumsuz bir şekilde harcar, psikolojik boşluğa karşı dehşetli bir mücadele içerisinde güç ve kontrol için rekabet ederler." diyor.</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Yaşanan bu durumların insanı bambaşka biri olmaya itmesi..</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p>
<p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Bambaşka biri olacakken bak ne oldun? Der gibi..</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Kavuşamadıkça kavuşamayan Zeki Müren sayesinde tasavvufla ilgisi olduğunu sandığım şeyin aslında bilimin net açıklamalarıyla kaplı olduğunu öğrendim. </p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Pis bi tutkalın eline bulaşması gibi..</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Sarhoşken dövme yaptırmak gibi..</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Ama yine de çok tatlı değil mi yaa:))</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;">Aşk. <3</p><p style="margin: 0px; font-size: 12px; line-height: normal; font-family: Helvetica;"><br></p>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-5076672939892668352016-09-02T12:42:00.001-07:002016-09-02T12:43:24.669-07:00SarsılırkenSanırım en kötüsü artık umrunuzda olmayan "o an" oluyor.<div>Ya da en iyisi mi demeliyim? Bilemiyorum..</div><div>Bir şeylerden hatta belki kendi düşündüklerinizden yani kendinizden dahi vazgeçtiğiniz o an.</div><div><br></div><div>Hani böyle bazen çok zorladığınız, sıkıştırdığınız, ille de öyle olsun dediğiniz ve ardından tüm yorgunluğunuzla kendinizi kanepeye attığınız o an gibi bir bırakışla ipin ucunu bıraktığınız o an..</div><div><br></div><div>Bırakın tabi yaa..</div><div>Gülümseyin hemen ardından.. </div><div>Şimdiye kadar bir yere çıkmadıysa o yol; dönün işte en bi keyifle.. Çıkmazı zorlamayın.. Çıkarına yürüyün.. Sağlıkla koşun, mutlulukla uçun, kalpler dökülsün bastığınız yerlere, tertemiz enerjiler taşsın bedeninizden..</div><div><br></div><div>Siz,</div><div>Sizi bulun. Onu duyun, dinleyin, yatırın dizlerinize de bir güzel ninni söyleyin, saçlarını okşarken gözlerine bakın, bakın ki söyleyemediği şeyler kaldıysa onlar da dökülsün gözlerinden..</div><div><br></div><div>Çünkü inanın kimse ama hiç kimse sizden değerli değil..</div><div><br></div><div>Ne o gece gündüz uğraştığınız proje, ne çözülsün diye çabaladığınız ama bir türlü çözülmeyen sorunlar ne o ne bu ne şu.. </div><div><br></div><div>Bugüne kadar açılmadıysa bırakın tıkalı kalsın o lavabo.. Belki de düzelmek istemiyordur.. Ama işte o istemiyor diye siz niye kalacaksınız ki orada?</div><div><br></div><div>Hadi kalkın şimdi, toparlanın da gidelim. Yıpranmaktan vazgeçip yolumuza gidelim.. </div><div>Gidelim ki gerçekten olmamız gereken yerlere geç kalmayalım..</div><div><br></div><div>Kalmayalım artık..</div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-55879227458180889422016-07-26T14:47:00.001-07:002016-07-26T14:47:48.366-07:00Affet"<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Affetmek</span><div><div><div><br></div><div>Kırılmadan eğilmektir.. affetmek acıların yükünü, acıların yükü altında güçlü olarak eğilmektir.. kırılmadan.. ama affetmek çok çabuk yaralardan iyileşmektir.. yaralardan ve acılardan kurtulma gücüdür.</div><div><br></div><div>Yaşam haksızlıklarla doludur.. ama yaşamın acımasızlıklarına karşı affedici ol..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>ve kendini affet.. bugüne kadar pişmanlık duyduğun tüm yaptıklarından dolayı kendini affet.. ve yapmak isteyip de yapamadıklarından dolayı kendini affet.. bugüne kadar yapamadıklarından dolayı kendini affet..</div><div><br></div><div>ve.. tam kendin olmak için kendini affet..tüm pişmanlıklardan dolayı kendini affet..</div><div><br></div><div>kendi içine yaptığın her</div><div><br></div><div>adımda kendini affet..</div><div><br></div><div>kendi kendini affettikçe ruhunu temizleyeceksin..</div><div><br></div><div>ruhunu temiz pırıl, taze sularla yıkamaya başlıyorsun.. etrafında iyileştirici ışığın parıldadığını göreceksin.. etrafında kutsal bir ışık parıldamaya başlayacak..</div><div><br></div><div>kendini affettikçe.. başka insanları affetme gücün ortaya çıkmaya başlayacak.. kendinden utanç duymadığın zaman.. kendini affetmeye başlamışsın demektir.. kendini affetmek kendini sevmektir..</div><div><br></div><div>kendini olduğun gibi kabul ettiğin zaman..</div><div><br></div><div>ruhun temizleniyor..</div><div><br></div><div>o ruhun.. temizlendikçe..</div><div><br></div><div>başkalarında o insanları affetme gücünü buluyorsun..</div><div><br></div><div>benim sesimi duydukça.. içindeki acıları attıkça.. kendi kendini affetme duygunu</div><div><br></div><div>ortaya çıkarıyorsun..</div><div><br></div><div>bugüne kadar başına gelen şeylerin o kadar kötü olmadığını görüyorsun..</div><div><br></div><div>mutsuz olmaya, acı çekmeye, ihanete uğramaya hakkın olduğunu öğreniyorsun..</div><div><br></div><div>kızma hakkın olduğunu öğreniyorsun..</div><div><br></div><div>başkaları sana haksızlık yaptığı zaman.. kızma hakkın olduğunu öğreniyorsun..</div><div><br></div><div>duyguları anlama, söyleme hakkın var..</div><div><br></div><div>duygularını gömersen..</div><div><br></div><div>kızgınlıklarını, gücenmişliklerini, bedenin altına itmeye kalkarsan.. bil ki bir gün patlarlar.. aynı bir yanardağın patlaması gibi patlarlar.. bir yanardağ gibi.. kızgın lavları fırlatırlar..</div><div><br></div><div>bir tüpün patlaması gibi.. sıkışmış gazın patlaması gibi.. patlarlar..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>seni incitenlerle yüzleş.. acı verenlerle yüzleş.. söyle onlara ne kadar kötü hissettiğini.. sadece.. burada, hayalinde söylemen yeterli.. sözle bütün yaptıkları kötülükleri..</div><div><br></div><div>affetmek onları sevmek değildir.. onların yaptıklarını unutmak değildir.. bütün sınırlarını koruyabilirsin.. ilişkilerini istediğin gibi ayarlayabilirsin..</div><div><br></div><div>adalet her zaman istediğini gibi olmaz.. tanrının adaleti de senin istediğin gibi olmaz.. ama affetmek adaletinde ötesindendir.. çünkü tek bir sonucu vardır.. senin iyileşmendir..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>bazen insanlar seni incitirler.. bazen sana acı verirler.. neden biliyor musun.. çünkü onlarda büyüyorlardır.. öğreniyorlardır.. onların yetersizliklerini affet.. onların insan oldukları için</div><div><br></div><div>affet.. onlar tanrının yarattığı insan olduğu için affet..</div><div><br></div><div>affetmeyi reddetmek kendine acı vermeye devam etmektir.. kendini kurban olmaya devam etmektir..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>affetmedikçe kafese kapanmış bir kurbansın ve bir kurban olarak kalacaksın.. kurbanlık bir koyun olarak kalacaksın..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>kurbanlığı ret et.. ve affeden bir kişi haline dönmeyi iste..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>affetmeye nasıl karşı koyduğunu düşün.. içindeki canavarları nasıl korumaya çalıştığını düşün.. bunları içinde tutmak için nasıl enerji harcadığını düşün.. bu enerjiyle hayatı bambaşka bir gözle görebilirsin.. bu kızgınlıklarını korumak için harcadığın enerjiyi</div><div><br></div><div>mutluluğun için kullan..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>affet gücü eline al.. kendi kontrolünü eline al.. kurban kalmak için harcadığın enerjiyi kendi kontrolünü eklinde tutmaya harca..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>affetmek en imkansız durumlarda bile mümkündür.. en acı durumlarda bile mümkündür.. asla ve asla affedilmeye mümkün olmayan için mümkündür.. affetmek seni yaradanın iyiliklerine saygı duymaktır.. seni yaratanın içine yerleştirdiği o özü hissetmektir..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>seni yaratanı içinde hissetmek istiyorsan affedeceksin..</div><div><br></div><div>dünyaya o ilk geldiğin anı hissetmek istiyorsan affedeceksin.. tanrıyla bütünleştiğin ana ulaşmak istiyorsan affedeceksin..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>affetmek gerçek bir reçetedir..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>kötülüklerden duyduğun acıları geçirecek</div><div><br></div><div>tek ilaç affetmektir..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>tıkanmışlıkları kaldırmak istiyorsan affetmekten başka hiçbir çare yoktur.</div><div><br></div><div>bu bir seçim..</div><div><br></div><div>affediyorum ve iyileşiyorum..</div><div><br></div><div>sağlıklı yaşamak için bir seçim..</div><div><br></div><div>o vahşetin içinden.. o kinlerin içinden, bulacağın bir seçim.. o güzel yolu bulabilmek için yapabileceğin tek şey affetmek..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>büyüklerini affetmekte zorlanırsan.. anne baban gibi..</div><div><br></div><div>zorlanırsan..</div><div><br></div><div>hatırla onlar da aynı senin gibi yetiştiler.. onlar da aynı kendi anne babalarından aynı senin çektiğin eziyetleri çektiler.. onlar nasıl öğrendilerse.. ne yaşadılarsa.. sana onu aktardılar..</div><div><br></div><div>onlarda birer kurban.. onlarda birer kurban.</div><div><br></div><div>Onlar belki sürekli kurban..</div><div><br></div><div>Acıyı unutmak zorunda değilsin.. acıları unutmadan affedebilirsin.. unutma ama</div><div><br></div><div>acıtmasın.. acıyı hatırla.. acının kendisi değil.. olayı hatırla ama acıyı değil.. ve hatırla ve affet.. acıları sil.. kendi içinde oluşan acıları affet..</div><div><br></div><div>**</div><div><br></div><div>affetmeye başladığın zaman içinde iyileşmede başlayacak.. yolu akması gereken yöne çevireceksin.. affederek o nehri yoluna sokacaksın.. affederek o yarayı mikroplardan temizleyeceksin.. yaralar temizlenince kendiliğinden iyileşme başlar.. iyileşme enerjisini serbest bırakacaksın..</div><div><br></div><div>acısız ilişki yoktur..</div><div><br></div><div>her ilişkinin içindeki sevgiyi görebilmen için affetmen lazım.. hiçbir saldırı affedilemez değildir..</div><div><br></div><div>aklını kullan.. içindeki bilgeliği hisset..</div><div><br></div><div>içindeki affetme gücünü hisset..</div><div><br></div><div>affedilmek istediğin zamanları hatırla.. kendin için istediğini başka insanlara ver..</div><div><br></div><div>önce küçük şeyler bul affedecek.. böyle affetmeye alışmaya başla.. basit basit affettikçe.. zamanla büyük sorunları da affetmeye başlayacaksın..</div><div><br></div><div>affetmek öğrenmektir.. öğrendikçe affedersin.. affetikçe öğrenirsin.. aynı olayı</div><div><br></div><div>, aynı kişiyi tekrar tekrar affedebilirsin..</div><div><br></div><div>affetmek başta gereksiz bir şey gibi gelebilir.. ama affettikçe, içindeki olumlu değişikliği gördükçe.. daha çok affedeceksin..</div><div><br></div><div>hiç kimse sana kendini daha kötü hissetmene neden olamaz..</div><div><br></div><div>kurban olmayı seçme hakkında var..</div><div><br></div><div>özgür olmayı seçme hakkında var..,kendi duygularını içine tıkma hakkında var..</div><div><br></div><div>seçim senin.. tık ya da bırak..</div><div><br></div><div>o kini nefreti tuttukça.. başkaları değiştiremezsin.. sadece sadece ve seni değiştirir.. ama sadece hastalıklara doğru götürerek değiştirir..</div><div><br></div><div>affedemem değdin zaman.. sor kendine.. affetmiyeceğim mi demek istiyorsun..</div><div><br></div><div>kalbine dön.. kalbinin sesini duy..</div><div><br></div><div>içinin sesini.. içinin gücünü duy.. affedemem mi? Affetmiyeceğim mi?</div><div><br></div><div>Affetmek cesarettir.. affetmek büyüklüktür.. affetmek kararlılıktır..</div><div><br></div><div>Kaz içini derinlere doğru.. ara.. o gücü bulacaksın.. aradığın gücü bulacaksın..</div><div><br></div><div>Affetiğin zaman kalbini iyiliklere açacaksın.. affettiğin zaman bugünün yabancıları yarının dostları olacak..</div><div><br></div><div>Affettiğin zaman o huzuru bulacaksın..</div><div><br></div><div>Acılar.. kırgınlıklar.. senin yaşama arzunu oraya gömüyorlar..</div><div><br></div><div>İçine baktıkça sadece kötülükleri görüyorsun..</div><div><br></div><div>İçindeki huzurun ortaya çıkmasını istiyorsan.. affedeceksin..</div><div><br></div><div>Kendi seçimini yapacaksın.. başka insanların sesini dinlemeyeceksin.. düşünmeden evet demeden yargılamadan.. kurbanın onlar olduğunu bilerek affedeceksin.. kendini kurbanlıktan kurtaracaksın..</div><div><br></div><div>Birisi seni affetmezse de bunun cevabı onu affetmemek değildir.. seni affetmediği içinde onu affedeceksin.. eğer sen onu affetmezsen seni bağlamasını kabul etmiş olursun..</div><div><br></div><div><br></div><div><br></div><div>AFFET VE HUZURA KAVUŞ.</div><div><br></div><div>Affetmek istediğin insanı düşün.. o insanın etrafını tanrının ışığı sarıyor… ve sende aynı ışığın içine doğru yürüyorsun.. ve birlikte o</div><div><br></div><div>tansırını varlığını hissediyorsun..</div><div><br></div><div>Hiçbir özür bulamazsanda affet.. hiçbir neden bulamazsanda affedeceksin..</div><div><br></div><div>Affını kendine saklarsan..</div><div><br></div><div>Yanlışların kendiliğinden doğru olmasını beklersen..</div><div><br></div><div>Kendini ebediyen kafese tıkmış oluyorsun..</div><div><br></div><div>Onu beklersen, özrü beklersen..</div><div><br></div><div>Kendini ömür boyu hapse mi mahkum ediyorsun.. onlar seni oraya tıktılar ama çıkarmak senin elinde..</div><div><br></div><div>Affetmek başkalarının yaptığını sana yapmak değildir.</div><div><br></div><div>Hayatta kendine vereceğin en iyi hediyedir..</div><div><br></div><div>Kendini affetmek kendine verilecek en iyi hediyedir..</div><div><br></div><div>Kendine mükemmelliğin hediyesini ver..</div><div><br></div><div>Hisset hayatın ne kadar kolay olacağını..</div><div><br></div><div>Hisset geçmişinden kurtulmayı.."</div></div></div><div><br></div><div>Alıntıdır </div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-19423082694384516812016-05-20T15:51:00.001-07:002016-05-20T15:51:43.998-07:00Miskinlikte buldular<span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><i><br>Miskinlikte buldular, <br>Kimde erlik var ise. <br>Merdivenden ittiler, <br>Yüksekten bakar ise.<br><br>Gönül yüksekte gezer, <br>Daima yoldan azar, <br>Dış yüzüne o sızar, <br>İçinde ne var ise. <br><br>Ak sakallı pir hoca,<br>Hiç bilmez ki hal nice? <br>Emek vermesin hacca, <br>Bir gönül yıkar ise.<br><br>Sağır işitmez sözü, <br>Gece sanar gündüzü. <br>Kördür münkirin gözü, <br>Âlem münevver ise <br><br>Gönül Calabın tahtı, <br>Calap gönüle baktı. <br>İki cihan bedbahtı, <br>Kim gönül yıkar ise.<br><br>Az söz erin yüküdür,<br>Çok söz hayvan yüküdür.<br>Biline bu söz yeter,<br>Sende gevher var ise.<br><br>Sen sana ne sanırsan, <br>Ayrugada onu san. <br>Dört kitabın manası, <br>Budur eğer var ise. <br><br>Bildik gelenler geçmiş, <br>Konanlar geri göçmüş. <br>Aşk şarabından içmiş, <br>Kim mana duyar ise. <br><br>Yunus yoldan azmasın, <br>Yüksek yerde durmasın. <br>Sinle sırat görmesin, <br>Sevdiği didar ise. <br><br><b>Yunus Emre</b></i></span><br style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14px; font-weight: bold; -webkit-text-size-adjust: auto;">merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-77115268287494722102016-05-20T15:16:00.001-07:002016-05-20T15:29:29.168-07:00AşkHayatım boyunca aşkın yakıcı zehirleyen acı bi duygu olduğunu düşündüm.<div>Sanki insan aşık olunca bir tuhaf hastalığın pençesine düşüyordu ve bu tuhaf hastalık kendi zamanını doldurmadıkça da çıkmıyordu vücuttan.</div><div>O geçene kadar tek yapılması gereken öylece beklemekti geçmesini. Zira insan çırpındıkça batıyor, debelendikçe de zedelenebiliyordu.</div><div><br></div><div>Üstelik kendi bile olamıyordu. Kendi olsa yapmayacağı şeyleri yaptığına göre; bu, insanın kendini kendinden de alan bi hastalıktı.</div><div><br></div><div>Yaşla mı ilgisi vardı? Yoksa bağışıklığın düşük olduğu bi ana mı denk gelmesi yetiyordu? Bilemiyorum.</div><div>Ama aşkın rahatsız edicilikle çok ilgisi vardı.</div><div>Üstelik gerçek olmayışı aşka inanmayışımı da içinde barındırıyordu. Sevgi ne kadar gerçekse; aşk o kadar yalandı.</div><div>Benim için aşk, aşkın kelime anlamına yüklediğimiz o kıymetten çok uzak. Ve işte hatta bir o kadar da ters.</div><div><br></div><div>Evet tutku, evet kalbin deli gibi atması, evet karşımızdakine yüklediğimiz o binlerce anlam ve evet dokunursam yanıcam hissi.. Tüm bu yanılsamalar, birer yanılsama olarak gerçek.</div><div>Aslındaysa hepsi sadece birer hastalık belirtisinden ibaret.</div><div><br></div><div>Bizim anladığımız anlamda tek bir gerçek aşk var aslında.</div><div><br></div><div>Bu da öylesine yoğun öylesine deli bir şey ki; insan önce kendinde bu yüksek enerjiyle ne yapacağını bilemiyor ve bunu hemen bir ötekine atfetmek istiyor. 'Nesneleştirmek' kalpten gelen bir ihtiyaca dönüşüyor. </div><div>Karşılıksız ve karşılık gelse bile o enerji seviyesine erişemeyecek bir karşılık ancak. </div><div><br></div><div>İnsan bununla başa çıkamıyor. </div><div><br></div><div>Öyle bir an geliyor ki gözü hiç bir şey görmüyor, </div><div>sadece o,</div><div>aşk.</div><div><br></div><div>Aşkın kendisine duyulan o his, aşık olunandan da yoğun. Bu devrede ise aşık olunanı değerli sanırken aslında değer yine aşkın kendisine olan çekilişimizden kaynaklanıyor. </div><div><br></div><div>O kalbimizin eriyişi, </div><div>sanki kavuşsak bu kadar sevemeyiz; </div><div>çünkü gerçekten sevemeyiz, <span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">çünkü kavuşursak aşk olmaz. </span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Çünkü nesneleştirdiğimiz o kavuşamayışımız aslında, </span></div><div><br></div><div>İşte bu nedenledir ki kavuşamayacağımıza bildiğimize aşık oluruz. </div><div><br></div><div>Aşık olunan önemsiz, aşık olunan zengin, fakir, genç, yaşlı, evli, bekar, güzel, çirkin hatta belki karakteri normalde asla sevmeyeceğimiz bir şekilde şekillenmiş.. Olsun.. Aşık olunan ne olursa olsun gözümüzde yüceleşir, devleşir, kocaman bir balon gibi şiştikçe şişer..</div><div><br></div><div>Bu denli aşk içindeyken kavuşanlar; kavuştuklarında en çok aşkın bitmesine üzülür. Bu kaçınılmaz gerçeklikle başetmek zor çünkü aşık olunan bulutların üstünden yer yüzüne indiğinde, onun da kendimiz gibi bir 'insan' olduğunu gördüğümüzde; kalplerimiz bunu kabullenmek istemez. </div><div><br></div><div>O heyecan dolu bekleyiş bitmiştir artık; sevgiye de dönüşememişse aradaki bağ, nefret dahil tüm duygular silinir. </div><div><br></div><div>Aşk bu muydu gerçekten?</div><div>Bu muydu yani?</div><div><br></div><div>Ama onca zaman onca plan onca mesai.. Ne oldu?</div><div><br></div><div>Allah'tan insana gelen cezbenin çarpıtılmış halidir aşk. </div><div>Bu yüksek enerjideki yoğun cezbeyi bir öteki'ne aktarmaya çalışan insan, tıpkı sirkteki o tuhaf aynalara bakan bi insanın gördükleri gibi gerçeklikten uzaktır. </div><div><br></div><div>Gerçek aşk yalnızca 'ona'dır. İnsan bunu diğer insana akıtmaya çalıştıkça görüntü bulanıklaşır, kayar, uzar ya da genişler. Sonuç olarak da kendinden de uzaklaşır. Bir deli hastalığa kapılmış gibi yapmayacağı şeyleri yapar ya da yapabileceklerini yapmaz. Yakıcı aşkla yanar durur.</div><div><br></div><div>Yanmadığımdan değil,</div><div>Yakmadığımdan hiç değil,</div><div>Yanmak istemiyorum diye sızlandığım da oldu</div><div>Ama en sonunda anladım ki tüm kalbimde "sen" varsın.</div><div>Tek aşk, sadece sensin.</div><div>Her şey aşktan yaratıldı,</div><div>Aşk'ı bulalım diye..</div><div><br></div><div>Vesselam..</div><div><br></div><div><i>"Ne varlığa sevinirim,</i></div><div><i>Ne yokluğa yerinirim,</i></div><div><i>Aşkın ile avunurum,</i></div><div><i>Bana seni gerek seni..</i></div><div><i><br></i></div><div><i>..</i></div><div><i><br></i></div><div><i>Sofilere sohbet gerek,</i></div><div><i>Ahilere ahret gerek,</i></div><div><i>Mecnunlara Leyla gerek,</i></div><div><i>Bana seni gerek seni.."</i></div><div><i><br></i></div><div><i><b>Yunus Emre</b></i></div><div><br></div><div><br></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-53374013470762099352016-04-15T09:52:00.001-07:002016-04-15T09:54:03.397-07:00HayatHayat nedir diye sorsan bana sevgili okur, sana sürekli onun basit bir şey olduğunu anlatmaya çalışır dururdum. <div>Derdim ki sevdiklerin yanındaysa sağlıklılarsa şu klişe cümle olan çiçeği böceği sevmekten çok şey anlıyorsan hayat tamamdı işte.</div><div>Şartlar ne olursa olsun olması gerektiği andı benim için, olgunlaşmasını beklemek değil koptuysa daldan zaten olgunlaşmış demekti.</div><div>Gidip yaşayacaktım işte sakin el emeğiyle geçinilebilen bir yerde. Toprakla oynayıp tavuklara dokunacaktım. Sessizlik diye bir şey varsa gidip orada duyacaktım. Mevki ve primleri hep geride bırakıp. Stres ve koşmak yoktu orda ve akşamları hava kararmaya başlarken ay kocaman görünürdü. Gece olunca yıldızlar sadece ışıldamaz bazen de fısıldardı yıllarca öncesinin sözcükleriyle. </div><div>Bir çiftlik vardı ya hep hani sanki o yakınlarında ırmak gibi bir şey akan ve suyun kokusu gelirdi hani etrafında dolanırken..</div><div>Orda insanın neye ihtiyacı olsundu sevgili okur? </div><div>Mutluluk hayalim için ne çok şey istemişim değil mi.. Dünyayı önümde istemişim resmen.. Evde açık kalan playlistte chopin çalıyormuş mesela ve piyanodan hem de.. Üstelik vakit nisan ortasında bir akşam diye o şiirin dizeleri geçiyormuş tam da o anda aklımdan.. Sanki bir bahçe varmış ve çimleri hep yeşilmiş ve en önemlisi sevgili okur insan kendisini özlemiyormuş orada. İnsan kendisiyleymiş çünkü, sarmaş dolaş ve en gerçek haliyle mutluymuş. Küçük bi odada seramiklerim kuruyormuş, boyalarım ne güzelmiş değil mi..</div><div>Ah sevgili okur.. Amerikada ünlü bi derginin genel yayın yönetmeni olmayı isteseydim eğer; biliyorum ki bu hayalim yürüyerek ulaşılabilir bir mutluluk hayaliydi.</div><div>Oysa o bir yerlerde yitip gitsin istenen basit ve yalın anlar belki de tarifi hiç olmayan ve artık sıradan olamayacak kadar uzak kabul edilen bir yerde bekliyor..</div><div><br></div><div>İnsanın kavuşulabilir hayalleri yoksa belki de zaten kavuştuğu içindir. Zamanın bir yerinde tüm kalbiyle orda olduğu içindir.</div><div>Ya da belki artık kabullenmesi gerektiği için..</div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-50738710015970241552016-03-31T14:25:00.001-07:002016-03-31T14:32:55.043-07:00SarmalHayatımın en zor senesi bu değil şüphesiz,<div>Sadece biraz karışık. Hepsi bu.</div><div><br></div><div>Biliyor musun sevgili okur, aslında hayatı en çok bu zamanlarında seviyorum.</div><div>Düşmemek için sıkı sıkı tutunurken, bir yandan da milyon metre yükseklikten mutlulukla süzülür gibi kendimi bırakışımı..</div><div><br></div><div>İçimin kanat çırpışını, </div><div>Ve kalbimin usul usul atışını.</div><div><br></div><div>Sanki yürüdüğüm yolu bilir gibiyim ve aslında hiç de gitmedim.</div><div><br></div><div>Büyüttüğüm o küçücük şeyler aslında hiç yok.</div><div>Sessizliği dinlediğim o ikindi vakitleri gözlerimi kapattığım da anlıyorum bunu. Sanki anılar minik minik hortumlar gibi etrafımda dönerken, bahar ılık ılık kokarken, alıştığım büyüdüğüm yere artık ait değilken,</div><div>Anlıyorum bunu..</div><div><br></div><div>Karşıma çıkan insanlar, gidenler, hep kalacak olanlar, evet herkes bir şey öğretiyor, iyi ki yapıyorlar bunu derken hoplayıp zıplıyorum yine, içimde şu büyümeyen çocuk, gücünü odasından alıyormuş olan minik bir kız, aslında herkes her şeysiz yapabiliyormuşu anlamaya çalışan ufaklık, ah merve, her şeyden eğlenecek bir şey yaratıyorsun..</div><div><br></div><div>Galiba en çok kendinle mutlusun çünkü.</div><div>Bi de kendine sarılabilsen, kokun nasıl tatlıymış bilebilsen..</div><div><br></div><div>Kendimize sarılabilsek gerçekten değil mi?</div><div>Ne güzel olurdu..</div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-38963343246992170492016-03-27T15:26:00.001-07:002016-03-27T15:26:28.967-07:00Arİnsan her şeyden önce bazı ilişkileri sürdürmeye utanır sevgili okur,<div>Ama bazı insanlarda o dahi yok.</div><div><br></div><div>Söyleyeceklerim bu kadar.</div><div><br></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-54948535907360088322016-03-22T15:58:00.001-07:002016-03-22T16:09:40.463-07:00Kalbimi dinleİnsanların bu kadar kötü olabileceğine sevgili okur, artık alışmam gerekiyor bence. <div>Aksi halde bu saflığım başıma bela olacak bak söylemiştin dersiniz.</div><div>Ben her seferinde nasıl böyle olabilir ki bi insan diyebiliyorsam</div><div>Ve o insan denilenler bu denli yoldan çıkmış olabiliyorsa demek ki ben bir yerlerde ya bi yanlış ya da bi eksik yapıyorum. </div><div><br></div><div>En başta insana insan olduğu için güveniyorum ve ardından ben insanım ve kimsenin de gözünün yaşına bakmam bu yüzden diye bir çığlık duyuyorum.</div><div><br></div><div>Dünya yoz sevgili okur, dünya saçma.</div><div>Ve benim gibi çabalamak yerine al sen oyna, ben bu oyunu bırakırım o zamancılar için fazla girift.</div><div>Kadının en büyük düşmanı kadın derlerdi</div><div>Ve ben</div><div>İnanmazdım,</div><div>Yani başına gelmeyince, başına gelmez sanıyorsun ya</div><div>İşte hah tam da o.</div><div> </div><div>Kalbinde hiç bir zaman büyümemiş bir kız çocuğu için bu tuhaf bizans oyunlarını anlamak zor, hatta olanaksız. Sadece tuhaf bir şekilde, izahı olmayan hatta tuhaftan da öte bir şekilde hissedebiliyorsun olan biteni. Bu nasıl oluyor ben de anlamıyorum ama inan hissedebiliyorsun. </div><div>Belki tüm sesleri susturup kalbini duyarak oluyor bu belki de kalbini temiz tutarak, inan bilmiyorum. </div><div>Sadece oluyor.</div><div><br></div><div>Çocuk kalbim düşünmek de hissetmek de istemiyor,</div><div>Sevgilimin omzuna yaslanıp güven içinde uyumak istiyor.</div><div>Hepsi bu. </div><div><br></div><div>Sevgilim,</div><div>Benim canım. ❤️</div><div><br></div><div><br></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-12193520369560088112016-03-20T04:00:00.001-07:002016-03-20T04:08:56.740-07:00Ben demeİnsanları gerçekten tanımak için onları biraz şımartın. Egolarını okşayın.<div>Hemen dökülürler.</div><div><br></div><div>İnsan içindeki cehennemi kibrederek kusarmış çünkü.</div><div><br></div><div>Ben de böyleyim bazen. Kendimi görüp utanıyorum, biri biraz fazla sevsin, okşasın nefsimi, hemen şımarıyorum. </div><div><br></div><div>Ben yazdım, ben çizdim, ben pişirdim, ben ben benn derken buluyorum kendimi, ardından benim'ler geliyor ki işte asıl acınası halim..</div><div><br></div><div><br></div><div>'Ben deme ey nefsim</div><div>Benlik çukuruna düşüp</div><div>Dünya göçünün içinde eriyip gidersin..</div><div><br></div><div>Nefs dediğin güvenilmez bir hilekardır.</div><div><br></div><div>Ben deme, yunusum, ben deme,</div><div>Benliğidir insanın başına bela olan,</div><div>Dipsiz bir kör kuyudur benliği insanın içinde.. </div><div><br></div><div>Kiminin mevki, kiminin evlat..</div><div>Şeytan insanı en çok istedikleriyle çağırır.'</div><div><br></div><div>Tapduk Emre</div><div><br></div><div><br></div><div><br></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-71785397287556076862016-03-15T17:39:00.001-07:002016-03-15T17:45:47.592-07:00İrinZor zamanlardan geçiyoruz. <div>Ona buna kızmamız hep bu yüzden.</div><div><br></div><div>Trafikte kornaya basmadan ilerleyememiz, kocamıza anlamıyorsun deyişimiz, hocaya takışımız, çocuğa tahammülsüzlüğümüz, kasiyere işini öğretişimiz, asansördeki kadına içimizden saydırmamız.. </div><div><br></div><div>Hepsi hepsi bu yüzden..</div><div>Yarınımızın belli olmadığı zor zamanlar..</div><div><div><br></div><div>Öyle zor ki konserve kutusunda kapalı kalmışız gibi,</div><div>Öyle zor ki bi kapalı konserve kutusuna girebilsek ve güvende kalabilecekmişiz gibi..</div><div><br></div><div>Yanımdaki adam mı patlatıcak kendini yoksa şurda etrafa bakınan kadın mı? Belki de şu çalıntı gibi duran eski araba?</div><div><br></div><div>Korkuyorum.</div><div>Göçmen olarak hayat sürdürmek zorunda kalmaktan, bi patlamanın tam da orta yerinde kalmaktan, yakınlarımı kaybetmekten..</div><div><br></div><div>Sürekli acaba yine kötü ne oldu diye kötü haber beklemekten..</div><div><br></div><div>Yoruldum. </div><div>Yarının bilinmezliği.</div><div>Ümitsizliği..</div><div><br></div><div>Ah bu içimizdeki iyileşemeyen yara..</div><div>Çocukken gördüğümüz o manşetlerdeki ölü bebek resimleri..</div><div>Büyürken izlediğimiz anne feryatları, sessiz akan baba gözyaşları..</div><div>Ve rutin şekilde akan bu kan..</div><div><br></div><div>Allahım dursun artık ne olur! </div><div>Temzilensin bu iltihap!</div><div>Her yanımız cerehat olmuş ve her yanımız patlamamış irin.</div><div>Nasıl dayanılır ki bunca acıya..</div><div>Bunca bilinmezliğe, bunca bugün de ölmedim çok şükür'e, bunca korku dolu çocuk gözlerine..</div><div>Nasıl?</div></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4998399405909813583.post-13306782830849274642016-03-13T16:36:00.001-07:002016-03-13T16:41:54.807-07:00O noktaBir keresinde bi kadınla tanıştım. Çok güzel bir o kadar da şeker bu kadını eşinin aldattığını öğrendim. İlginçtir ki konu konuşulduğu anlarda ne yapıyorsa yapsın bilmek istemiyorum gibi bir havaya bürünüyordu. <div><br></div><div>Sanki görünmez pamuklar vardı da bu kadın bu pamukları gözler önünde kulağına tıkıyordu. </div><div><br></div><div>Kulaklarını kapatırken gözlerinin ışıltısının kayan yıldızlar gibi söndüğünü farkettim. İnsan böyle bir anda içinden keşke diyor, keşke bu yıldızları gökyüzünde tutabilmenin bir yolu olsaydı şu anda. </div><div><br></div><div>Ama yok. </div><div><br></div><div>Sonradan anladım ki kadın aslında yıldızlar kayana kadar derdini anlatmayı denemiş. Denemiş ama onu kimsecikler duymamış. </div><div><br></div><div>Bir insan sesi duyulmadığında susmayı öğrenirmiş sevgili okur, bu kadın da susmayı öğrenmiş. </div><div><br></div><div>Ama susmak kolay mı?</div><div>Hiç değil,</div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">insanın kalbi sert bir çekiçle kırılırken, dili nasıl sussun? </span></div><div><br></div><div>İşte bunun çözümü de o yana doğru bakmamakmış. Çünkü insan bakmayınca görmezmiş ve görmeyince katlanılırmış. </div><div><br></div><div>Böyle böyle katlanırken uzay boşluğu, zamanla bazı yıldızlar sönmeye başlarmış. </div><div><br></div><div>Bu kadına da böyle olmuş işte. </div><div>Kadın </div><div>susmuş.</div><div><br></div><div><br></div><div>İnsanları o susacakları noktaya getirmeyin derim. O noktaya kolay gelinmiyor. Ve eminim bir kere o noktaya gelinince de artık geri dönüşü olmuyor..</div><div><br></div><div>İnsanın kalbi bir kere 'ne yaparsa yapsın' noktasına ulaşırsa, o kişi artık ne yaparsa yapabiliyor </div><div><br></div><div>ve</div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">en kötüsü de sevgi,</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">üzerinde söndürülmüş derin izmarit izleriyle birlikte öldüğü yerden dünyaya bakıyor. </span></div>merve özgünay kozacıoğluhttp://www.blogger.com/profile/15111985959638062845noreply@blogger.com0